3. Trzeba Cię będzie odzwyczaić od starych nawyków.

Przyszły z zakupów, obładowane jak nigdy. Julia za pieniądze, które zostawił Ibrahim kupiła owoce, warzywa, chleb, masło i inne podstawowe składniki, które są niezbędne w życiu codziennym każdego człowieka.

- Juliaaaa – zaczęła dziewczynka, przedłużając ostatnią samogłoskę. – Wrócimy kiedyś do Holandii?

- Nie, skarbie. Nie wrócimy. – spojrzała na siostrę i przyklękła – Tutaj zostaniemy… Co ty na to, żebym ci zrobiła dłuższe wakacje? Od tego roku już cię nigdzie nie przyjmą… Więc będziesz chodziła do szkoły z dziećmi, które są od ciebie o rok młodsze… Ale w tym czasie nauczysz się hiszpańskiego, dobrze?

Dziewczynka przytaknęła od razu. Kto by się nie skusił na wakacje, które będą trwały ponad osiem miesięcy?

Dziewczyny wypakowały resztę zakupów i Mała poszła na górę kolorować kolorowanki, natomiast Julia wzięła się za gotowanie obiadu – również dla Ibrahima. Chciała mu się jakoś odwdzięczyć, za to że ją przygarnął…

Po niespełna półtorej godziny, obiad dwudaniowy był w pełni gotowy.

- Już jestem! – krzyknął Ibi w przedpokoju i ściągnął buty. Zajrzał do kuchni i się oblizał.

-Nie musiałaś gotować – powiedział – Ale jak już to zrobiłaś…

- Siadaj, zaraz nakryję do stołu – powiedziała i posłała mu ciepły uśmiech.- Gdzie masz sztućce?

- Pierwsza szuflada po prawej stronie – zaśmiał się i zajrzał do lodówki.

- Mówiłem Ci, żebyś nie robiła dużych zakupów… Miałaś nie dźwigać…

- Przywykłam do robienia ogromnych zakupów jak i ich dźwigania. Ojciec zrobił ze mnie kurę domową... To dla mnie normalne.– zaczęła.- Emma! Obiad -  krzyknęła i po chwili Mała już siedziała tuż obok Ibrahima.

Julia nalała na talerz zupę i zaczęła nakładać drugie danie na płaskie talerze.

- Usiądź i zjedz najpierw – poprosił piłkarz – Trzeba Cię będzie odzwyczaić od starych nawyków – zaśmiał się.

Dziewczyna się tylko uśmiechnęła i zaczęli jeść.

- Ibrahim! Narysowałam coś dla Ciebie – powiedziała Mała i zerwała się krzesła.

- Emma! – krzyknęła za nią starsza – Nie odchodzi się od stołu w trakcie obiadu.

Po chwili dziewczynka była już ponownie w kuchni z malunkiem.

- To Ty – wskazała na obrazku. – A to ja, trzymam Cię za rękę – uśmiechnęła się.

- A to kto? – spytał, pokazując na postać namalowaną po jego drugiej stronie, też trzymającą go za rękę.

- To Julia.

Chłopak się tylko zaśmiał. Co miał zrobić? Ochrzanić dziewczynkę, za to że chce by jej siostra była z nim szczęśliwa, pomimo że znają się dopiero jeden dzień?

 - Usiądź już i dokończ obiad – powiedziała brunetka.

- Dzięki wielkie za rysunek. Powieszę go sobie w szatni – spojrzał na dziewczynkę  a potem na jej siostrę, która powstrzymywała wybuchnięcie śmiechem.

- Właśnie, podpisałeś ten kontrakt?

- Tak, spełniłem wreszcie swoje marzenie – odpowiedział, a w jego głosie udało się dostrzec ciepło z jakim mówił o tym – Kocham piłkę .

*

- Opowiedz mi o sobie – poprosiła brunetka, popijając gorące kakao na jednej z kanap w salonie – Mieszkam z Tobą w praktycznie nic o Tobie nie wiem. – zaśmiała się. Był kolejny ciepły wieczór. Dziewczyna powoli przyzwyczajała się do takiego klimatu, gdzie górowało cały czas słońce i wysokie temperatury.

- Wiesz jak się nazywam… W kwietniu skończyłem dwadzieścia cztery lata, mam dwóch braci, z pochodzenia jestem Marokańczykiem oraz jestem muzułmaninem. Aty? – popił swoją herbatę i spojrzał na nią.

- Jestem Julia Layda, mam dwadzieścia dwa lata skończone, jak widzisz mam siedmioletnią siostrę, matka zmarła przy porodzie Emmy, a ojciec od zawsze pije. Generalnie jestem ateistką – uśmiechnęła się brunetka. – Mam nadzieję, że to że w nic nie wierzę  Ci nie przeszkadza? –spięła się lekko.

- Skąd – machnął ręką. – Zapomniałem dopowiedzieć, że moja matka wyrzuciła najważniejszy list w moim życiu do śmieci i w sumie uciekłem przed własnym ślubem, który miała zaaranżować – powiedział ironicznie i się zaśmiał.

Dziewczyna wybałuszyła oczy.

- Ślub?

On przytaknął.

- Wybrała mi nawet żonę… Miała nią być dziewczyna, której nie cierpię od podstawówki – zaśmiał się.

- Nie chciała żebyś trenował w Barcelonie?

Znowu przytaknął.

- Rozmawialiśmy o tym nie raz od ponad roku. Zgadzała się za każdym razem, a kiedy przyszło co do czego nie poinformowała mnie, że mam się tu zjawić na podpisanie kontraktu, a jeszcze w trakcie kłótni wypaliła mi o ślubie.

Wstał z fotela na którym dotychczas siedział  i usiadł obok brunetki.

- Naprawdę mówiłeś, że powiesisz sobie rysunek Emmy w szatni? – spojrzała na niego, lekko uśmiechnięta.

- Naprawdę.

Czuli się w swoim towarzystwie wybornie. Traktowali się jak przyjaciół. Jak któremuś było smutno, czy był wściekły, drugi starał się mu jakoś pomóc. 

A od przyjaźni do miłości jest bardzo cienka linia…

_________

no i mamy trójkę :) jeszcze trzy odcinki i epilog! Mówiłam, że będzie krótkie :D